MTBroutes.nl
Overzicht van alle Nederlandse mountainbike routes
In de rubriek MTB Xtra verschijnen publicaties van diverse schrijvers en fotografen.
Hier vind je o.a. Tips, Reviews, Achtergrond- en Reisverhalen.
TEKST: André Deunhouwer
FOTO'S: Sjoerd Huis in ‘t Veld
Hochsteiermark is het groene hart van Oostenrijk. Aan het uiteinde van de Alpen ligt deze prachtige regio waar tientallen trails klaar liggen om ontdekt te worden. Wij reisden voor een paar dagen af naar dit relatief onbekende mountainbikegebied om te verkennen of het de moeite waard is.
Dag 1:
De wekker gaat vroeg op deze herfstdag en met frisse tegenzin schuif ik de gordijnen open. Buiten hangt de mist tussen de bomen en verhult de bergtoppen en avonturen die we deze dag gaan beleven. Na een royaal ontbijt ontmoeten we onze gidsen: Edward en Christoph. Zij zijn beide fervent mountainbiker en hebben er met hun mountainbikeclub gerealiseerd dat een aantal mountainbike trails gelegaliseerd zijn. Deze zijn uitgepijld en worden goed onderhouden door enthousiaste vrijwilligers en uiteraard zullen wij deze trails ook gaan trotseren.
Vanuit het dorp ‘Bruck an der Mur’, waar we verblijven, klimmen we achter ons hotel langs de eerste helling op. Er zijn geen liften, dus alle hoogtemeters worden op eigen kracht afgelegd, dit zijn er 900. Deze opwarmer geeft me mooi de tijd om kennis te maken met de mannen en de verhalen te horen over de mountainbike community die ze proberen op te bouwen. Het gebied is heel divers. Het terrein van vandaag en rondom Kapfenberg bevat toppen tussen de duizend en 1600 meter, maar op nog geen uur rijden zit je aan de voet van de alpen, waar je ‘high alpine’ kunt mountainbiken. ‘Daar kun je in de winter niet fietsen, maar in deze regio kun je het hele jaar de trails op!’ Er liggen veel paden die perfect zijn voor mountainbikers en veel worden er al gereden. Met hun groep proberen ze afspraken te maken met de landeigenaren om zo de trails officieel te krijgen. Hierbij stuiten ze soms op bureaucratie of verzet, maar vaak genoeg zit het ook mee. ‘Met vriendelijkheid kom je soms een heel eind’.
Klik op een foto voor een vergroting
From now on, it’s only downhill
We passeren vervallen kapellen, kleine begraafplaatsen en flinke afgronden. De steeds dunner wordende mist zorgt voor prachtige plaatjes en hoe hoger we komen, hoe meer de zon zijn best doet om door te breken. De wereld krijgt langzaam kleur en met een vastberaden tempo klimmen we naar de top. Net voor de laatste haarspeldbocht komen we boven de wolkengrens en worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht van vele bergtoppen in een verder volledig wit wolkendek. Na een paar honderd meter bereiken we ‘Hochanger’ op 1304 m, het hoogste punt van de dag.
,roept Christoph met een grijns op zijn gezicht. We staan boven de eerste singletrail. Locals noemen deze plek ‘Schweiz Eben’, wat ‘plat Zwitserland’ betekent. De track die we naar beneden moeten is alles behalve vlak en daarom hebben de trailbouwers hem dan ook gekscherend omgedoopt tot ‘SchweizUNeben’.
Na wat snelle calorieën en een kleine gift in de donatiebox van de lokale trailcrew zetten we de dempers open. De trail begint wat vlak over een mooi worteldoek. De naaldbomen suizen links en rechts voorbij en de eerste blije kreten galmen door het bos. De perfect geshapte trail biedt verschillende lijnen aan, zodat je lekker naar beneden kunt rollen, maar ook de uitdaging op kunt zoeken. Zo zorgen tactisch geplaatste stenen voor kleine sprongen en boomstammen voor drops. Alles is redelijk overzichtelijk en de rijder bepaalt zelf hoe uitdagend de afdaling is.
Wat lager op de helling wordt de trail rotsachtiger, wat iets meer techniek van ons verwacht. Dit, en de soms steile stukken, maakt de trail minder geschikt voor de beginnende mountainbiker. Daarna volgt een segment met ‘switchbacks’, kort op elkaar volgende haarspeldbochten, waar balans en goed stuurwerk hand in hand gaan. Genieten!
Dag 2:
Vandaag verkennen we de omgeving van Kapfenberg, een dorp wat tien minuten noordelijker ligt dan waar we verblijven. De ochtend is mistig en de voorspelling is dat we pas later op de dag kunnen genieten van de vergezichten. Na een klein kwartiertje klimmen stoppen we bij een klein kapelletje waar we een mooi lijntje de bosjes in zien lopen. Christoph vertelt dat zijn ouders onderaan de dit pad wonen en dat ze goede koffie hebben, of we daar zin in hebben. Als ik naar links en naar rechts kijk zie ik non-verbaal dat we het unaniem eens zijn. Een minuut later staan we beneden.
Het bejaarde echtpaar staat al op ons te wachten en de geur van verse koffie komt ons tegemoet. In een combinatie van Engels, Duits en Nederlands hebben we een leuk gesprek over fietsen, Nederland en oud worden. Als de moeder van Christoph vraagt of we ook nog Schnaps willen, kijken we lachend op ons horloge, half tien lijkt ons nog wat aan de vroege kant. Of zou Schnaps in de ochtend hét geheim zijn van gezond oud worden?
|
Terwijl we onze klim vervolgen worden we uitgezwaaid door het gastvrije echtpaar. Na 250 hoogtemeters zijn we aangekomen bij het volgende hoogtepunt, de ‘Volkeracho Trail’. Deze trail is recent geopend en een van de paradepaardjes van het gebied. We rollen achter elkaar naar beneden en wat direct opvalt is de heerlijke flow. De paden meanderen sierlijk tussen het dichte bos door, waar de mist nog in dikke slierten blijft hangen. Naarmate we verder afdalen groeit ons zelfvertrouwen en durven we de remmen wat meer los te laten, dit zorgt voor nog meer fun.
Het tweede gedeelte van de trail heeft dezelfde flow en biedt de mogelijkheid om wat meer technische lijnen te pakken. Stenen en wortels laten de dempers goed werken, waardoor ik blij ben met de keuze voor een full suspension bike!
Klik op een foto voor een vergroting
Halfpipes!
Het laatste gedeelte van de route is speciaal, want op drie plekken is de trail als een halfpipe gebouwd, wat betekent dat het pad in een kuil tegen beide wanden oploopt. Enige techniek en durf zijn hierbij wel vereist. Het voordeel van een gids wordt hier mooi duidelijk, want het is erg fijn om iemand te volgen die de weg kent en weet met welke snelheid je een trail af kunt. Ik rijd achter Edward aan en volg zijn spoor. Met uiterste focus laveer ik over de smalle paadjes en smijt ik met mijn fiets tijdens technisch bochtenwerk. De halfpipes zijn iets wat we in Nederland bijna niet zien (route Strijthagen heeft er één), maar wat mij betreft leggen we ze hier ook aan, want wat is dat vet! Terwijl we vol adrenaline elkaar een high five geven zegt Edward: ‘We can do this part again, it’s just five minutes up’. En zo geschiedde.
De rest van de dag hebben we nog wat lokale trails gereden, wat een mooi extraatje is als je met mensen rijdt die de omgeving op hun duimpje kennen. Waar wij voornamelijk de wat uitdagendere trail hebben opgezocht, weten we dat er ook genoeg te rijden is voor de wielrenner, toerfietser en e-biker. Vele ‘fireroads’ zijn ook prima te gebruiken als mountainbike trail mochten de singletracks net wat te spannend zijn.
Voordat dit verhaal klaar is, ben ik jullie nog wel een antwoord schuldig. Het antwoord op de vraag: is het de moeite waard om hierheen te gaan voor een mountainbike trip? Daar zeg ik volmondig ‘ja’ op! De natuur is hier divers en prachtig, de keuken goed en betaalbaar, de mensen gastvrij en de fietsmogelijkheden eindeloos. Het groene hart heeft ons hart in ieder geval gestolen, nu die van jullie nog.
